وقت‌تلف‌کردن خالص! معرفی ۵ تا از بدترین بازی های ویدئویی

اینترنت دوست دارد همه بازی‌های ویدئویی را به یک بازی عالی یا وحشتناک تبدیل کند. بااین‌حال، درصد نسبتاً کمی از بازی‌ها وجود دارد که واقعاً در لیست بدترین بازی های ویدئویی قرار می‌گیرند.

برخی از افراد وجود دارند که ممکن است به بدترین بازی‌ های ویدئویی بر اساس نمره‌دهی متاکریتیک (MetaCritic) در تمام دوران علاقه داشته باشند، اما آنها در بهترین حالت، حداقل برای یک مخاطب خاص هستند.

ممکن است یک بازی به دلایل مختلفی خوب نباشد که تعریف خوب‌بودن از نظر انسان‌ها متفاوت است. وقتی یک بازی به وضعیتی می‌رسد که در بین بدترین‌ های بازی های ویدئویی تمام دوران قرار بگیرد، ابهام کمی درباره بد‌بودن این بازی وجود دارد.

به‌طورکلی، بازی‌های بد، فاقد عناصر اساسی یک تجربه گیم‌پلی لذت‌بخش هستند و این حس تلقی می‌شود که توسط توسعه‌دهندگانی که هیچ علاقه‌ای به پروژه ندارند و یا مجبور شده‌اند تحت شرایط محدود و عجله‌ای روی آن کار کنند، کنار هم قرار گرفته‌اند.

در این مقاله، با آپتریم در بررسی بدترین بازی های ویدئویی همراه باشید.

شماره ۵. Leisure Suit Larry: Box Office Bust (2009):

تصویر استفاده‌شده از لری لافر از بازی باکس آفیس Bust یکی از معدود تصویرهایی است که می‌توان از آن استفاده کرد. اما این موضوع فقط یکی از مشکلات است.

بازی‌های کلاسیک لری بیشتر به «اکشن» اشاره می‌کردند و این بخشی از جذابیت این سری بود. Box Office Bust تمام ظرافت‌ها را رها می‌کند و اساساً یک بازی بزرگسالان با هسته نرم است. Box Office Bust ثابت می‌کند که طنز دارک می‌تواند کاملاً دیوانه‌وار باشد.

شماره ۴. Yaris (2007):

ساخت بازی‌های ویدئویی که تبلیغات تحسین‌شده‌ای دارند، سابقه طولانی دارد، و تبلیغات زیاد، لزوماً به‌معنای این نیست که یک بازی، بیش از اندازه بزرگ شده‌است. اما بازی‌هایی مانند Cool Spot و Beetle Adventure Racing ثابت می‌کنند که ساختن یک بازی کاملاً حول محور یک برند واقعی، هنوز هم می‌تواند منجر به یک محصول واقعاً خوب شود.

از سوی دیگر، Yaris با نام ساده، نمونه‌ای از بد بودن یک بازی ویدئویی تبلیغاتی است. کاملاً به‌دردنخور بود، به طور غیرمنطقی دشوار بود و حتی دستاوردهای آسانی را ارائه نکرد. حتی به‌عنوان یک بازی رایگان، بسیار گران بود و زمانی که بعداً از لیست Xbox Live Arcade حذف شد، هیچ‌کس اشک ریخت.

شماره ۳. Ride to Hell: Retribution:

Ride to Hell: Retribution، بازی‌ای که به‌عنوان یک بازی دنباله‌ای شناخته می‌شود، هرچند که یکی از آن‌ها نیست، ظاهراً سعی می‌کرد از نمایش تلویزیونی Sons of Anarchy که در آن زمان داغ بود، استفاده کند. مشکل این است که بسته الحاقی GTAIV The Lost and the Damned قبلاً این کار را انجام داده و آن را بسیار بهتر انجام داده است.

حتی اگر به‌خاطر «صحنه‌های عاشقانه» بد خنده‌دار نبود، هیچ‌کس حتی در مورد «سوار به جهنم» صحبت نمی‌کرد یا آن ساعت از روز را «سوار به جهنم» نمی‌داد. سازندگان برای بهبود بازی هیچ تلاشی نکرده‌اند. بنابراین همه چیز درباره این بازی، کاملا پوچ به نظر می‌رسد.

شماره ۲. Family Party: 30 Great Games Obstacle Arcade:

عنوان Family Party: 30 Great Games Obstacle Arcade شبیه کلمات تصادفی است که در کنار هم قرار گرفته‌اند. این مناسب است، زیرا بازی واقعی مجموعه‌ای از مؤلفه‌ها است که مظهر یک بازی ویدئویی بد است که به طور تصادفی در کنار هم قرار گرفته‌اند.

جالب است که صفحه ویکی‌پدیای Family Party یک عنوان فرعی برای «تحسین‌ها» دارد، اما با کلیک‌کردن روی آن نشان داده می‌شود که «تحسین‌ها» بدترین بازی Wii U ScrewAttack و بدترین بازی کلی سال ۲۰۱۳ است که بعد از انتشار آن، کسی اصلاً درباره آن بحث کرده است.

شماره ۱. Big Rigs: Over The Road Racing (2003):

آخرین و مطمئناً بدترین، یک بازی وجود دارد که به‌قدری ناگفتنی بد است که تنها بازی با امتیاز تک‌رقمی متاکریتیک را کسب کرده است.

 منتقدان این بازی به معنای واقعی کلمه از مردم التماس کردند، “لطفاً این بازی را انجام ندهید. ما نمی‌توانیم به‌اندازه کافی بر این موضوع تأکید کنیم.” این بازی پایین‌ترین امتیاز را دریافت کرد که اکثر رسانه‌هایی که تابه‌حال آن را بررسی کرده‌اند، از این شکایت می‌کردند که چرا نمی‌توان به این بازی امتیاز صفر داد. این بازی به‌راحتی بدترین بازی متاکریتیک در تمام دوران است.

برچسب ها :